Święta Teresa z Avila .

BRMTvonUngern

Kraków wspomina poetkę i reformatorkę zakonów

Kraków świętuje 500 rocznicę urodzin świętej Teresy z Avila. Choć żyła w XVI wieku wciąż jest jedną z najpopularniejszych katolickich świętych.

Lubiła tańczyć i pisała poezje. Jednocześnie w czasach reformacji, w których żyła, odkryła, że drogą do naprawy Kościoła katolickiego jest powrót do małych liczebnie domów zakonnych i modlitwy - mówi karmelita ojciec Piotr Hensel.

Zakonnik dodaje, że dla świętej ważną sprawą i w życiu duchowym i na co dzień ważna była przyjaźń. Stąd pomysł, aby w jednym klasztorze karmelitów i karmelitanek mieszkało tylko 21 osób.

Polskie obchody rocznicy urodzin świętej Teresy są częścią światowego programu przygotowanego przez zakon karmelitów.

....

Wielka swieta . Sa na szczescie jej dziela wiec znakomicie mozna ja poznac . Wspaniale sie je czyta bo ma dar jasnego mowienia . Smile

BRMTvonUngern

Św. Teresa z Avila: Piękno dla oka już jest, czas na piękno duszy [Wszyscy Świetni]
Szymon Hołownia | 01/11/2017

Komentuj


Udostępnij
Komentuj


Gdy kiedyś jedna ze współsióstr przyłapała ją w kuchni na mistycznej ekstazie, dostrzegła, że Teresa jednocześnie nie przestaje trzymać patelni i smażyć na niej ryby.

Z
awsze miałam pociąg do ludzi z nauką, gdyż niemałą szkodę wyrządzili mojej duszy spowiednicy niedouczeni, a prawdziwie uczonych, jakich pragnęłam, nie miałam. Przekonałam się o tym z własnego doświadczenia, że spowiednikowi, jeśli tylko jest kapłanem cnotliwym i świątobliwych obyczajów, lepiej jest nie mieć żadnej nauki, niż mieć niedostateczną.
– Św. Teresa z Avila, „Księga Życia”, rozdział 5.

Zasadniczo o Teresie w miarę rozgarnięty katolik wie tyle, że była to święta z tym czymś na literkę „jot”, o posiadanie czego posądza się ludzi konkretnych, stanowczych i z wigorem: (sama siebie opisywała tak: „Za tępą się nie uważam, piękno dla oka już jest, świętą zaś chciałabym zostać”).

Szeroko cytuje się jej zdanie, z którym wyjechała ponoć do Pana Jezusa tłumaczącego jej w objawieniu, że pozwala by cierpiała, bo tak traktuje przyjaciół: „Nie dziwię się więc Panie, że masz ich tak niewielu…”.

Podobno umiała zmienić koło u wozu, a gdy kiedyś jedna ze współsióstr przyłapała ją w kuchni na mistycznej ekstazie, dostrzegła, że Teresa jednocześnie nie przestaje trzymać patelni i smażyć na niej ryby. Nie znosiła obłudy i przesadnej dewocji. W klasztorach przez siebie zakładanych, ku zgorszeniu dziewic świętszych od aniołów, układała zabawne piosenki i wykonywała je, akompaniując sobie kastanietami – „żeby życie było znośne”.

Drogę Teresy od żyjącej w klasztorze pobożnej pańci do wielkiej świętej opisano już w tylu miejscach, że nie ma po co silić się na konkurencję. Dość powiedzieć, że gdy Bóg zaczął wyraźnie pokazywać Teresie (już po jej czterdziestce), że chce żeby ona z Nim była, a nie Go okadzała, zaczęła zachodzić w głowę, co zrobić, by nie tylko myślą, ale o codziennością starać się być bliżej nieba.

Wymyśliła rzecz najprostszą: trzeba wziąć regułę, zbiór zasad, którymi powinna kierować się karmelitanka i potraktować ją serio. Pójść w głąb, zamiast latać za coraz to nową duchową atrakcją, nowym doświadczeniem. Zaczęła szukać towarzyszek i zakładać reformowane klasztory (karmelitanek bosych, wkrótce do ruchu dołączyli też faceci i tak powstali karmelici bosi).

Jedni wielbili ją za to, inni fundowali tęgie baty. W jej losie rzeczywiście jest coś z historii o kobiecie, która wyczekiwała na miłość swojego życia, by ostatecznie dostrzec ją w stojącym od zawsze pod oknem wielbicielu. Teresa, zakładając nowy zakon, nazwała się Teresą od Jezusa. Jej siostry na jej grobie wyryły cztery słowa: „Teresa Jezusa, Jezus Teresy”.

Jest to tekst Szymona Hołowni z autorskiego cyklu realizowanego dla Aletei, zatytułowanego: Wszyscy Świetni – Wszyscy Święci. Codziennie. Więcej nieoczywistych historii świętych znajdziesz w książce „Święci pierwszego kontaktu”.

...

Istotnie czuje pokrewienstwo duchowe. Tez jestem bezposredni i nie komplikuje. Smile