Droga do Boga!

BRMTvonUngern

Droga do Boga!Cóz za temat! Dla kazdego jest inna.Znalazlem ciekawe swidectwo na forum frondy:

Horizon » 28.05.2010 06:14

Tu zapewne blog autora bo taki podaje:
[link widoczny dla zalogowanych]

Pismo Święte - świadectwo
Coraz częściej czytam Pismo Święte. Nie wiem czy mi wolno. Nie wiem czy tak trzeba. Czytam bo czuję, że to jest dobre. W chwilach zwątpienia, w chwilach zadumy. Czasem otwieram na przypadkowej stronie i po prostu czytam. Daje mi to jakąś taką siłę i spokój. Często też ukojenie. Bledną troski dnia codziennego, wszystko staje się nieco mniej ważne. Na czas tego czytania wchodzę do jakiejś niezwykłej sfery sacrum, w której spędzam czasem nawet kilka godzin. Nie umiem tego nazwać ale czuję na sobie wówczas ogrom historii i tradycji wspólnoty, do której przynależę. Czuję też, że obcuję z dziełem niezwykłym, natchnionym, innym niż każda inna księga.

Kiedyś zwątpiłem w kościół. Był czas, że zupełnie się od niego odwróciłem. Było w tym sporo mojej winy i otoczenia, w którym się obracałem. Jednak nigdy całkowicie nie zwątpiłem w Boga. Nigdy nie utraciłem wiary. Nawet w chwilach zupełnego duchowego upodlenia zdawałem sobie sprawę, że gdzieś tam "z góry" na mnie patrzy. Być może mój marny żywot nie ma znaczenia, być może to nie istotne ale czułem, że On jest. I to było ważne. To dało mi siłę by po latach odbić się od dna.

Ponad 10 lat temu w chwilach strasznego, fizycznego bólu też spontanicznie wziąłem do rąk Biblię i zacząłem czytać psalmy. Tak po prostu. Zasnąłem z bólu. Obudziłem się kilka godzin później na fotelu, z Pismem Świętym na kolanach. Ból realnie zelżał. A było to zapalenie korzeni nerwowych więc kto to przeżył to wie o jakim stopniu bólu mowa. Jeszcze zanim zaczęły działać podane dzień później leki ten mój duchowy kołnierz niezwykle mocno mnie amortyzował. Wiedziałem, że dam radę. Od tamtej pory Biblia jest dla mnie czymś nie tylko wyjątkowym ale i bardzo osobistym.

Chciałbym kiedyś przeczytać całe Pismo Święte. Być może przemawia przeze mnie brak pokory i jakaś niezdrowa ambicja ale gdyby dobry Bóg dał siłę to bardzo chciałbym przeczytać i zrozumieć wszystko co jest tam zapisane.

Mimo, że was nie znam chciałem się tym drobnym świadectwem z Wami podzielić. Może świadectwo do za duże słowo. Zresztą nie czuję się ekspertem w dziedzinie religijnej terminologii więc pewnie mogłem popełnić też jakieś gafy. Jeśli tak było - proszę o wyrozumiałość. Jeszcze długa i żmudna droga przede mną ale czuję się mocny swoją wiarą i to jest chyba najważniejsze. Szczerze mówiąc dla takich właśnie wpisów tutaj przyszedłem. A jeśli to niewłaściwe miejsce to wskażcie mi lepsze. Wiem, że wielu z was jest na tym forum z nieco innych pobudek ale mam nadzieję na to, że i tego typu temat znajdzie tu swoje miejsce.

>>>>>

Bóg jak widzimy jest cierpliwy i czeka.Nic nie narzuca.Do dobra NIE MOŻNA ZMUSIĆ!Bylby to absurd sam w sobie!A jedna dusza jest bardziej skomplikowana niz caly SWIAT MATERIALNY!W ogole nalezy watpic czy pod wzgledem dusz ludzie sa gatunkiem!Kazda dusza to inny WSZECHSWIAT.A to ze mowimy rodzaj ludzki to tylko pod wzgledem CIALA a nie ducha.Jest to logiczne!Po coz Bóg stwarzal by miliardy podobnych ludzi?Stworzyl miliardy zupelnie odrebnych dusz!