Wdowieństwo.

BRMTvonUngern

Rozdarcie w projekcie życia

ab
dodane 12.11.2016 18:55 Zachowaj na później

Łowicz, 21.12.2014. Konsekracja wdów w katedrze łowickiej
Agnieszka Napiórkowska /Foto Gość


W Polsce więcej jest wdów niż zakonnic.

W diecezji elbląskiej odbyły się pierwsze rekolekcje dla wdów. Spotkania rekolekcyjne trwały od 10 do 12 listopada w sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Elblągu. Prowadził je o. Wiesław Łyko OMI, duszpasterz wdów.

- Wdów w Polsce jest znacznie więcej niż zakonnic - zauważył o. Wiesław. Jednak, jak wskazał, mówi się dużo o małżonkach, matkach, ojcach, rozwiedzionych, osobach w ponownych związkach, ale nie o wdowach i wdowcach. - Tak, jakby osoby owdowiałe nie istniały - stwierdził.

Jak zaznaczają organizatorzy rekolekcji, wdowieństwo stanowi bolesne rozdarcie w projekcie życia kobiety. Czasem może go ona doświadczać jako prawdziwego unicestwienia. Ale to właśnie tam może ją dosięgnąć i spotkać Bóg, który nie odbiera nam niczego ani nikogo, a działa tylko po to, by nas jeszcze hojniej obdarować. W ten sposób wzywa do przekroczenia śmierci mocą wiary, aby wdowa w swoim rozdartym istnieniu mogła przyjąć zmartwychwstałego Chrystusa.

Dla kobiet, które utraciły męża, istnieją trzy zasadnicze drogi - nowe małżeństwo, nieskrępowana akceptacja stanu wdowieństwa, poświęcenie swojego życia Bogu w tym stanie.

W spotkaniach uczestniczyły także wdowy konsekrowane diecezji elbląskiej. Pani Bogumiła owdowiała w 2005 roku. Od lat należy do Odnowy w Duchu Świętym. Podczas uroczystości konsekracji dziewicy zapytała samą siebie: „A czy wdowa może być konsekrowana?”. Zaczęła szukać odpowiedzi na to pytanie. Od kilku miesięcy jest wdową konsekrowaną.

- Służę przede wszystkim rodzinie, pomagam, na ile mogę, ale i służę Kościołowi - powiedziała. Dodała, że choć jej życie się nieco zmieniło, wciąż ma czas na spotkania z koleżankami, rozmowy z nimi przy kawie.

Jak zapewniają organizatorzy rekolekcji, życie wdów konsekrowanych pośród świata jest wyrazem witalności Kościoła i pozwala kobietom aktywnie uczestniczyć w jego życiu w okolicznościach, w jakich postawiło je życie, na "przedłużeniu swego ogniska rodzinnego".

...

Faktycznie jest to utrata zyciowej podpory.

BRMTvonUngern

Modlitwa wdowy i wdowca. Jak się modlić po śmierci współmałżonka?
Aleteia Español | Czer 23, 2017
Shutterstock
Komentuj


Udostępnij
Komentuj


„I spraw, byśmy pewnego dnia spotkali się w wieczności…”
Modlitwa wdowy

Ojcze, zabrałeś do siebie mojego męża.
Pewien etap ziemskiej wędrówki przemierzyliśmy wspólnie,
byliśmy razem w radości i smutku,
dzieliliśmy sukcesy i troski.
I choć czasem nie było łatwo, zawsze było pięknie.
Za każdą chwilę składam Ci dzięki.
Teraz, kiedy mój mąż odszedł, zostałam sama.
Obdarz go szczęściem wiecznym,
a mnie uzdolnij do tego, bym mogła powiedzieć: Bądź wola Twoja.
I spraw, byśmy pewnego dnia spotkali się w wieczności.
Maryjo, Pocieszycielko Strapionych, wstawiaj się za nami.
Amen.

Modlitwa wdowca

Ojcze, zabrałeś do siebie moją żonę.
Pewien etap ziemskiej wędrówki przemierzyliśmy wspólnie,
byliśmy razem w radości i smutku,
dzieliliśmy sukcesy i troski.
I choć czasem nie było łatwo, zawsze było pięknie.
Za każdą chwilę składam Ci dzięki.
Teraz, kiedy moja żona odeszła, zostałem sam.
Obdarz ją szczęściem wiecznym,
a mnie uzdolnij do tego, bym mógł powiedzieć: Bądź wola Twoja.
I spraw, byśmy pewnego dnia spotkali się w wieczności.
Maryjo, Pocieszycielko Strapionych, wstawiaj się za nami.
Amen.

...

Sytuacja trudna jesli byl silny zwiazek ale z Bogiem zwiazek powinien byc najsilniejszy a przeciez jesli zmarly byl dobry, nie wyobrazam sobie zreszta zeby ktos tesknil za łajdakiem, z zasady musial byc dobry to przeciez zycie jest wieczne i on NIE PRZESTAL ISTNIEC!!! Smile

BRMTvonUngern

Pierwsze w historii diecezji błogosławieństwo wdowy. Postanowiła na wzór dziewic konsekrowanych, oddać swoje życie Bogu
Autor: mat. diecezji bielsko-żywieckiej
2018-06-30, Aktualizacja: wczoraj 18:59

W sobotę 30 czerwca bp Piotr Greger w świątyni katedralnej, przewodniczył liturgii z obrzędem błogosławienia wdowy. To pierwsze tego typu wydarzenie w ponad 25-letniej historii diecezji bielsko-żywieckiej. W Polsce wdów konsekrowanych jest ok. 200.

Podczas mszy św. biskup pomocniczy udzielił uroczystego błogosławieństwa Barbarze Kos, włączając ją do stanu wdów, będącego obok stanu dziewic jedną z najstarszych form życia oddanego Bogu w służbie Kościołowi. Symbolicznym wyrazem tego aktu były krzyż i brewiarz, jakie otrzymała wdowa z rąk biskupa.

Wdowy konsekrowane – to kobiety, które po śmierci męża postanawiają oddać swoje życie Bogu i służbie Kościołowi, na wzór dziewic konsekrowanych. Jest to jedna z indywidualnych form życia konsekrowanego.

W Kościele Katolickim obrzęd konsekracji wdów jest skonstruowany w taki sposób, że nie przekreśla ich wcześniejszego małżeństwa. Nie jest ono czymś gorszym od stanu czystości. W czasie tego obrzędu, biskup błogosławi obrączki wdów, które od tej pory stają się znakiem oblubieńczej więzi z Chrystusem. Ponadto biskup wręcza wdowom krzyże i brewiarze. /wikipedia/

W homilii bp Greger wytłumaczył, że pierwsza wdowa z diecezji bielsko-żywieckiej otrzymuje przez posługę Kościoła Boże błogosławieństwo i łaskę posłania do dawania świadectwa o mocy słowa Bożego.

„Pani Barbara pragnie naśladować świątobliwe wdowy, które Pismo Święte ukazuje jako przykład życia poświęconego Bogu, rodzinie i innym ludziom” – podkreślił kaznodzieja i przypomniał, że po śmierci męża kobieta, jako osoba cywilnie i kanonicznie wolna, zapragnęła całkowicie oddać się Chrystusowi.

Kandydatkę do błogosławieństwa przedstawił biskupowi o. Zygmunt Moćko OFM, który był odpowiedzialny za jej formację przez trzy lata. W kulminacyjnym momencie obrzędu błogosławieństwa, po modlitwie do Ducha Świętego, biskup prosił Boga, by pomógł wdowie, w pogodzie ducha przyjąć doświadczenie samotności.

„Niech oddana modlitwie, pokucie i dziełom miłosierdzia, wpatruje się w niebo, które jest ojczyzną pielgrzymów tej ziemi. Pomóż jej naśladować ewangeliczne wdowy, które trwały na modlitwie, dzieliły się swoim wdowim groszem z potrzebującymi i doznawały szczególnej pomocy ze strony Zbawiciela” – kontynuował. Na koniec wręczył pobłogosławionej wdowie krzyż i księgę Liturgii Godzin.

Wdowa, klęcząc pośrodku prezbiterium, odmówiła modlitwę za swojego zmarłego męża.

W rozmowie pani Barbara podkreśliła, że dziś czuje się szczęśliwa. „Jeżeli człowiek pragnie czegoś z serca i zaufa Bogu bezgranicznie, wszystko się dokonuje. Warto otworzyć się na słowo Boże i pozwolić Bogu działać. Trochę pogubiłam się w swoim życiu, ale Bóg mnie odnalazł” – dodała mieszkanka Międzybrodzia Bialskiego.

Diecezja bielsko-żywieckiej ma obecnie jedną wdowę błogosławioną i pięć dziewic konsekrowanych. Obie formy życia należą do najstarszych w Kościele. Znane były już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Ich dynamiczne odrodzenie można zaobserwować po Soborze Watykańskim II.

..

Propozycja dla niektorych oczywiscie.