FED dopuścił się działań przestępczych!

BRMTvonUngern

Największe banki skorzystały na pożyczkach Fed dla "szarej strefy bankowej".

Rezerwa Federalna udzieliła wsparcia największym firmom finansowym świata (w tym Barclays, Citigroup, Royal Bank of Scotland) wykraczającego poza bezpośrednie pożyczki, które zostały ujawnione w tym miesiącu na żądanie Kongresu.

!!!!!!!

Oszukali kongres!!!!

!!!!!!!

140 mld dol., czyli 20% środków programu finansowania papierów komercyjnych trafiło do podmiotów zależnych czterech firm zapewniających finansowanie bankom i innym spółkom: Hudson Castle, BSN Holdings, Liberty Hampshire i Northcross.

Skorzystały z tego banki na całym świecie. Podmioty te prowadziły programy sekurytyzacji aktywów znane pod nazwą „conduits”, czyli tworzyły część tego, co w lipcowym raporcie Fedu nazwano „szarą strefą systemu bankowego” pomagającą usuwać aktywa z bilansów spółek i przekształcać toksyczne długi w papiery wartościowe o wysokim ratingu.

!!!!!!!

A wiec wielki przekret!

!!!!!!!!

140 mld dol., czyli 20% środków programu finansowania papierów komercyjnych trafiło do podmiotów zależnych czterech firm zapewniających finansowanie bankom i innym spółkom: Hudson Castle, BSN Holdings, Liberty Hampshire i Northcross.

Skorzystały z tego banki na całym świecie. Podmioty te prowadziły programy sekurytyzacji aktywów znane pod nazwą „conduits”, czyli tworzyły część tego, co w lipcowym raporcie Fedu nazwano „szarą strefą systemu bankowego” pomagającą usuwać aktywa z bilansów spółek i przekształcać toksyczne długi w papiery wartościowe o wysokim ratingu.

!!!!!!!!

Jak tłumaczy w książce „Upadek strukturyzowanych funduszy inwestycyjnych” współzałożyciel firmy Sequoia Investment Management Henry Tabe, niektóre transakcje tego rodzaju pomagają firmom usunąć aktywa z ich bilansów i ograniczyć obowiązkowe rezerwy kapitałowe. - Takie podmioty urosły do znacznych rozmiarów z dala od czujnych oczu instytucji nadzorczych. To swego rodzaju mini-banki, zapewniające bankom miliardowe pożyczki – mowi Tabe, były analityjk Moody’s Investor Service.

Relacje wiążące spółki z podmiotami typu conduit mogą przyjmować różne formy. Na przykład Bank of America działał jako pośrednik sprzedaży papierów komercyjnych BSN na rzecz Fed. Jednocześnie bank dostarczał BSN aktywa z własnego bilansu.

- Utrzymywaliśmy ograniczoną w skali ale trwałą relację z BSN – stwierdził Robert Stickler, rzecznik banku, który jak wynika z oficjalnych danych, pożyczył bezpośrednio 22,9 mld dol. z prowadzonego przez Fed programu finansowania komercyjnych papierów dłużnych.

Pożyczanie przez podmioty typu conduit trwało od września 2008 r. do stycznia 2010 r. Niektóre z pożyczek stały się wymagalne dopiero w kwietniu b.r.

- Jeśli sekurytyzacja była szarą strefą bankowości, to to była szara strefa do kwadratu, ukryta jeszcze głębiej – ocenia Joseph Mason, profesor finansów na uniwersytecie stanu Luizjana.

Inne elementy szarej strefy bankowej to fundusze rynków pieniężnych, obligacje zabezpieczone długiem hipotecznym oraz finansowane przez państwo fundusze takie jak Fannie Mae – wynika z raportu Fed.

Suma środków pożyczonych przez Fed w ramach programu finansowania papierów komercyjnych wyniosła ogółem 738 mld dol. Jak wynika z rocznego raportu złożonego przez londyńską filię BSN, firma ta nie potrzebowała funduszy Fed ale za to „w 2009 r. podniosła swoje zyski”.

Bankowiec prowadzący transakcje z podmiotami typu conduit stwierdził, że ponieważ niektóre wehikuły inwestycyjne nie były szerzej znane, Fed zaczął się interesować, dlaczego potrzebowały one sprzedawać aż tyle papierów dłużnych. Jak dodał, pewien menedżer jednej z czterech firm opowiedział mu, że Fed zażądał informacji o działaniach tego podmiotu i sposobach udzielania pożyczek.

- Utrzymywaliśmy kontakt ze wszystkimi firmami, które wzięłu udział w naszym programie aby lepiej zrozumieć ryzyko, na jakie się wystawiamy. Szeroki zakres programów, jakie uruchomiliśmy dowodzi, że Fed potrafi wdrożyć szeroko zakrojone, demokratyczne akcje kredytowania – stwierdził rzecznik nowojorskiego oddziału Fed Jeffrey Smith.

Podmioty typu conduit, utworzone przede wszystkim w okresie rozkwitu rynku sekurytyzacji po 2004 r., mają niewielki kapitał własny. Niektóre z nich prowadził spółki-matki założone przez byłych menedżerów banku. Poprzez korzystanie z programów sekurytyzacji aktywów różne firmy mogą poszerzyć wahlarz dostępnych źródeł finansowania.

Według raportu S&P z 2005 r. klienci korzystali z takich programów „aby uzyskać dostęp do puli funduszy przekraczającej 700 mld dol. i mieć alternatywne, elastyczne źródło finansowania”.

James Sterngold, Donal Griffin, Jody Shenn, wsp. Rachel Layne, Christine Richard, Bradley Keoun

>>>>>>

A wiec wodzicie ciemne i metne machniacje zupelnie bezkarne bo nikt sie na tym niezna.Zwykly czlowiek gdyby wydrukowal troche falszywych dolarow to idzie na dozywocie.Ci goscie robia biliony i nic!Jeszcze im FED pomaga!Jak widzicie tu nie ma sprawiedliwosci.Jak ktos jest wysoko postawiony to jest bezkarny.A FED jest najbardziej bezkarna instytucja.Nawet Kongres nie wie co oni robia!

>>>>>>

Wiodzimy teraz ze kryzys w USA mial tak straszny przebieg z uwagi na naduzycia fiansowe ktore zalamaly rynek.Po prostu łamali reguly rynku i nie mial kto ich wsadzic do wiezienia.A poniewaz finanse sa dzidzina ZMONOPOLIZOWANA to znaczy nie ma tam konkurencji takiej jak np. na rynku chleba czy ubran ze sa masy firm to patologie w finansach klada cala ekonomie...I jakby bylo malo jeszcze Poulson ,,pomogl'' aferzystom tak ze kryzys sie przeciagnal i gospodarka USA utknela...
Nie bylo przeciez bankructw tych aferzystow tylko zwykli ludzie poszli na bezrobocie.Totez finansami zajmuja sie ci sami ludzie.No to i robia co potrafia czyli KRYZYS!

BRMTvonUngern

Fundusz miliardera Paulsona stracił już 50 procent
Reuters
Słynny miliarder i guru funduszy hedgingowych przyznał się od porażki podczas spotkania z inwestorami: jego fundusz stracił w kwietniu 27 procent. Jednomiesięczne tąpniecie spowodowało, że od początku roku fundusz stracił niespełna miliard dolarów, czyli prawie 50 procent.

...

To ten Poulson od dojenia podatnikow na rzecz banksterow . Znow ten sam final . Tacy to ,,fachowcy" od finansow . Z budzetu panstwa ...

BRMTvonUngern

100-lecie najpotężniejszego banku centralnego

Niektórzy przeklinają dzień powstania centralnego banku USA, czyli Zarządu Rezerw Federalnych (Fed). I twierdzą, że najpotężniejszy bank centralny świata jest sprawcą kryzysów finansowych w USA, które uderzają w wiele państw.

Minęło właśnie 100 lat jego istnienia, o czym przypomniał Ben Bernanke. Fed został powołany późno, jak na stosunki europejskie, co wynikło z niechęci w Stanach Zjednoczonych do centralizacji władzy i do finansjery. Konstytucja tego państwa przestrzega zasady szachowania się, czyli zasady hamulców i równowagi, władz stanowych i federalnych nawzajem. Ta podejrzliwość sprawiła, że dwie wcześniejsze próby ustanowienia banku centralnego skończyły się niepomyślnie. Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych został rozwiązany w 1811 r., po dwudziestu latach działania, a odnowienie narodowej licencji Drugiemu Bankowi Stanów Zjednoczonych zawetował prezydent Andrew Jackson w 1832 r. i bank przestał istnieć w 1836 r.

Brak banku centralnego był dotkliwy, przez cały bowiem XIX wiek i jeszcze na początku XX w. kryzysy finansowe trawiły USA, a ich kulminacją była panika w 1907 roku. A oto ich pełna lista: 1819, 1837, 1857, 1873, 1884, 1893 i 1907, która jest jednocześnie odpowiedzią, czy bez Fed nie byłoby ich. Nieodzownym elementem tych kryzysów, wywołanych na ogół upadkiem jakiejś dużej jak na tamte czasy finansowej albo niefinansowej instytucji, czemu zwykle towarzyszył wzrost rynkowych stóp procentowych, spadek akcji na giełdach i niezwykły wzrost niepewności, była panika bankowa. Wobec nieistnienia banku centralnego nie było pożyczkodawcy ostatniej instancji, czyli instytucji, która dostarczyłaby płynności bankom, kiedy wycofywano z nich depozyty. W 1893 r. panika bankowa wywołała najgłębszą recesję w ówczesnej historii USA, a gospodarkę ustabilizowała interwencja J. Pier Morgana, finansowego tytana. W 1907 r. w sukurs systemowi bankowemu - po upadku wielu banków - ponownie przybył J. P. Morgan, który osobiście udzielił pożyczek niepłynnym instytucjom i zachęcił inne nowojorskie banki do tego samego. Gdyby tak się nie stało, system bankowy w USA rozpadłby się z kretesem. Ten kryzys stał się bezpośrednim bodźcem do powstania Fed, ale wspomniane już wątpliwości między zwolennikami centralnego banku a obrońcami decentralizacji przeciągnęły dyskusje i powołano go dopiero w 1913 r. Wyrazem zaś hołdowania zasadzie hamulców i równowagi jest podział na 12 regionalnych banków rezerwy federalnych.

Od tamtej pory wiele się zmieniło: jego umocowanie w hierarchii władzy, cele Fed, sposoby prowadzenia polityki pieniężnej i metody komunikacji ze społeczeństwem.

Zacznijmy od celów. Bank centralny w USA, tak jak przed nim banki w Europie, powstał w celu zapewnienia stabilności finansowej, a nie prowadzenia polityki pieniężnej (taka jest geneza praktycznie wszystkich banków centralnych). Wtedy dobrze znana była już rada Waltera Bagehota (z połowy XIX w.), że w trakcie paniki bank centralny powinien pełnić rolę pożyczkodawcy ostatniej instancji, czyli dostarczać dowolną ilość pieniądza żądając za nią karnej stopy procentowej. Kongres tworząc Fed nie zastosował się do tej propozycji i wmontował zakaz udzielania pożyczek bankom, które nie należały do niego, a także wprowadził restrykcje na rodzaj akceptowanego zastawu. To utrudniało możliwość elastycznej reakcji Fed na rozwijającą się panikę i zemściło się w trakcie Wielkiego Kryzysu lat 1930, kiedy upadło ponad 10 000 banków.

Stopniowo po Wielkim Kryzysie lat 1930 na pierwszy plan wysunęła się jednak polityka pieniężna, aby zapewnić pełne zatrudnienie i stabilny poziom cen. Doświadczenia lat 1930 doprowadziły do zmian w prawie od Fed, w którym uznano operacje rynku otwartego za najważniejsze narzędzie, które miano stosować z oglądem na "ogólną sytuację kredytową kraju" a nie tylko w aspekcie krótkoterminowo rozumianej płynności. I tak polityka pieniężna powoli zaczęła wysuwać się na czoło, spychając stabilność finansową na dalszy plan. Ogromna skala bezrobocia podczas Wielkiego Kryzysu była inspiracją do zapisania w Prawie o Zatrudnieniu z 1946 r., że zatrudnienie ma być celem rządu federalnego, a Fed traktowano jako jego część. I tak swoją misję pojmował Fed, choć dopiero w 1977 r. skodyfikowano jego podwójny mandat w Akcie, w którym zapisano "maksymalne zatrudnienie" obok "stabilnych cen" jako podstawowe cele. Przyświecają mu do dzisiaj, co sprawia, że jednak inaczej zachowuje się niż EBC czy NBP, których jedynym celem jest stabilny poziom cel, rozumiany operacyjnie jako niska stopa inflacji. Jest skłonny tolerować wyższą stopę inflacji niż one.

Jednak niedawny globalny kryzys finansowy i gospodarczy zatrząsł tym układem priorytetów i ponownie równoprawnym celem staje się stabilność finansowa. Tak oto, historia zatoczyła koło.

Fed stał się stopniowo niezależny, dziś odpowiada tylko przed Kongresem, który ma prawo wzywać jego prezesa na przesłuchania dwa razy w roku i przyjmuje załączone raporty na temat prowadzonej polityki pieniężnej oraz sytuacji ekonomicznej i jej perspektyw. Prezesa i pozostałych członków zarządu powołuje prezydent, a zatwierdza ich senat. Początkowo jednak w jego zarządzie zasiadał przedstawiciel Departamentu Skarbu i Kontrolera Pieniądza. Na prośbę Departamentu Skarbu w 1942 r. Fed oficjalnie zobowiązał się do utrzymywania na niskiej wysokości stopy procentowej rządowych obligacji, aby ułatwić finansowanie wojny. To doprowadziło do ostrego sporu między obiema agendami władzy podczas wojny koreańskiej, kiedy ministerstwo finansów zażądało tego samego, a bank centralny przeciwstawiał się ze względu na implikacje inflacyjne, bo jego zakupy obligacji rządowych zwiększały nadmiernie ilość pieniądza w gospodarce; nie było już wtedy racjonowania dóbr i zamrożenia cen jak podczas II wojny światowej. Kluczowa debata o tym, kto w istocie stanowi stopy procentowe, zakończyła się zwycięstwem Fed, który wybił się na niezależność i przestał mieć obowiązek zakupu obligacji rządowych (monetyzowania długu publicznego). Przedstawiciele Dep. Skarbu i Kontrolera Pieniądza zniknęli z jego zarządu.

W ciągu 100 lat zmienił się styl komunikacji ze społeczeństwem od całkowitej sekretności do jawności. Dzięki temu bank centralny USA jest łatwo rozliczyć z wykonania jego celów. Wspomogła w tym teoria ekonomii, która uznała wpływ oczekiwań inflacyjnych na kształtowanie się rzeczywistego procesu inflacyjnego. Rozbudowane informowanie ma sprawić, że te oczekiwania będą racjonalne czyli będą brały przyszłe działania Fedu. Teoria, że bank centralny ma zaskakiwać rynki finansowe została zarzucona na rzecz przewidywalności banku centralnego.

Fed nie był szczególnie szybki na tej drodze, pozostał w tyle za centralnymi bankami europejskimi, Australii i Nowej Zelandii. Dopiero od 1994 r. wydawane są komunikaty po każdym posiedzeniu Komitetu Rynku Otwartego, który podejmuje decyzje o stopach procentowych. Do tych komunikatów wprowadza się nowe elementy, aby zamiary Fed były jeszcze bardziej przejrzyste. Dodano prognozy inflacji i PKB, oraz cel długookresowy w postaci 2% rocznie inflacji cen towarów i usług zaliczonych do indywidualnych wydatków konsumentów). Zaczęto publikować opis dyskusji na posiedzeniach Komitetu Otwartego Rynku.

Jak można się domyślać, ewoluowały także narzędzia polityki pieniężnej, ale o tym już w II i ostatnim odcinku wraz z podsumowaniem sukcesów i błędów Fed.

....

Jedna z najbardziej zbrodniczych instytycji historii . Wytworzyla Wielki Kryzys a z nim przyszedl ... Hitler .

BRMTvonUngern

Sto lat FED

Sto lat kończy dziś FED, Amerykańska Rezerwa Federalna. Do życia powołał ją prezydent Woodrow Wilson, podpisując specjalne rozporządzenie w tej sprawie. Była to ustawa o rezerwach federalnych. To najpotężniejsza i największa instytucja finansowa na świecie.

Amerykański FED nadzoruje działające na terenie Stanów Zjednoczonych banki oraz ustala m.in. wysokość stóp procentowych. Jest odpowiedzialny za emisję dolara i prowadzenie szeroko pojętej polityki pieniężnej.

"To prawda, że czasami nasze decyzje są kontrowersyjne. Stoimy jednak na straży ekonomii w USA, szczególnie w okresach kryzysów, jakich kilka wystąpiło w naszej historii. Potrafiliśmy jednak wyprowadzać nasz kraj na prostą w czasach gospodarczej depresji" - podkreślał Ben Bernanke, przewodniczący Rady Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej.

Powstała ona równo sto lat temu. Miała zapobiegać, częstym w tamtym czasie, problemom finansowym banków. Odnosi się to szczególnie do wydarzeń z 1907 roku, kiedy to doszło do krachu na nowojorskiej giełdzie, co doprowadziło do kilku poważnych bankructw, czego efektem było również wiele samobójstw. FED rozpoczął wówczas działania na rzecz stabilizacji systemu finansowego.

...

Jedna z najbardziej zbrodniczych organizacji swiata ktora wytworzyla Wielki Kryzys i wypchnela do wladzy Hitlera .